İkinci Bölüm

Gita Özetinin İçeriği

1

 sanjaya uvaca

tam tatha krpayavistam

asru-purnakuleksanam

visidantam idam vakyam

uvaca madhusudanah

sanjayah uvaca—Sanjaya şöyle dedi; tam—Arjuna’ya; tatha—böylece; krpaya—şevkatle; avistam—dolu; asru-purna-akula—yaş içinde; ikşanam—gözleri; vişidantam—yakınmak; idam—bunlar; vakyam—sözler; uvaca—dedi; madhu-sudanah—Madhu’yu öldüren.

ÇEVİRİ

Sanjaya şöyle dedi: Arjuna’yı şevkatle dolu, aklını üzüntü ve gözlerini yaş içinde gören Madhusudana Krsna şunları söyledi.

AÇIKLAMA

Maddi merhamet, yakınma ve gözyaşı gerçek benliğin cehaletinden kaynaklanır. Ebedi ruh için duyulan şevkat benlik idrakidir. Bu dizelerde kullanılan “Madhusudana” sözcüğü önem taşır. Krsna, Madhu ismindeki şeytanı öldürmüş olduğu için, Arjuna burada, kendisini görevini yapmaktan alıkoyan yanlış anlayış şeytanını öldürmesi için Krsna’ya imada bulunmaktadır. Ne zaman merhamet gösterilmesi gerektiğini hiçkimse bilemez. Boğulan bir adamın elbisesine merhamet duymak hiçbirşey ifade etmez. Cehaletin karanlık okyanusuna düşmüş bir insan sadece dış giysisi (maddi vücudu) kurtarılarak kurtarılamaz. Bunu bilmeyerek dış giysi hakkında yakınan kişiye sudra, veya “gereksiz yere yakınan kişi” denir. Arjuna bir ksatriya olduğu için ondan böyle bir tavır beklenmezdi. Bununla beraber, Rab Krsna cahil beşerin yakınmalarını giderebilir, ve Bagavad-gita’yı da bu amaçla tebliğ etmiştir. Yüce otorite Rab Sri Krsna tarafından bize açıklandığı gibi, bu bölüm, maddi vücut ve ruh-canın analitik öğrenimiyle ulaşılan benlik idrakini anlatır. Kişi meyvesel sonuçlardan hür olarak ve gerçek benlik kavramında sabitleşmiş olarak çalıştığı zaman bu idrake ulaşması mümkündür.